środa, 30 kwietnia 2014

Welcome Back My Friends to the Show That Never Ends!

Grupa Emerson, Lake & Palmer z albumem Brain Salad Surgery będzie bohaterem najbliższej audycji za PROGiem. Jest to ostatnia płyta ELP, którą wydał przed trwającą 3 lata przerwą muzyczną, na której znajdują się takie kultowe utwory tria jak Karn Evil 9 czy Jerusalem. Podczas audycji przypomnimy także grupę Traffic oraz Ekseption, a także zagramy materiał z płyt Electric Light Orchestra oraz Manfred Mann's Earth Band.

W związku z tym, że powoli zbliżamy się do końca analizy roku 1973 w muzyce progresywnej (pozostały jeszcze 4 audycje), nasze najbliższe spotkanie poświęcę również na pewnego rodzaju podsumowania tego, czego słuchaliśmy przez ostatnich kilka miesięcy. Spodziewajcie się więc tak zwanej powtórki z rozrywki czyli, w tym przypadku, powrotów do kilku kultowych płyt kultowych zespołów ;)

Do usłyszenia!
4 maja, godzina 21:00


wtorek, 29 kwietnia 2014

Alex Carpani Band na Muzycznych Przestrzeniach!

To będzie prawdziwa uczta dla fanów klasycznego progresywnego rocka, a zarazem jedno z największych wydarzeń muzycznych w Lesznie w 2014 roku. W ramach Muzycznych Przestrzeni na deskach Centrum Kultury i Sztuki w Lesznie zaprezentuje się włoska formacja ALEX CARPANI BAND!

Występ będzie częścią dużej trasy koncertowej zespołu, który odwiedzić planuje również Kraków, Bydgoszcz i Piekary Śląskie. Są to PIERWSZE występy grupy w Polsce, a warto zaznaczyć, że odwiedziła już ona Japonię, U.S.A., Kanadę, Brazylię, Meksyk, Anglię, Francję czy Holandię.

Zespół powstał w 2006 roku na potrzeby zaprezentowania na żywo materiału z pierwszego oficjalnego albumu Alexa Carpaniego pt. "Waterline". W składzie znaleźli się: gitarzysta Ettore Salati, wokalista Joe Sal, basista Giambattista Giorgi, perkusista Alessandro Di Caprio oraz oczywiście Alex Carpani - jako klawiszowiec.

Alex Carpani tworzy od 1990 roku. W tym czasie własnym sumptem stworzył przeszło 30 wydawnictw. Lecz dopiero w 2007 roku wydany został przez CypherArts album "Waterline". Krążek, na którym znalazło się 11 kompozycji to klasyczny progresywny rock będący mieszanką Genesis, Van der Graaf Generator czy King Crimson. Drugi album wydany został w 2010 roku pod tytułem "The Sanctuary". 31 marca 2014 roku ukazał się najnowszy album - "4 Destinies", na którym znajdą się tylko cztery utwory, ale każdy z nich ponad 13-minutowy. To właśnie to wydawnictwo zespół będzie w głównej mierze promować na koncertach w Polsce.

W swojej wieloletniej karierze Alex Carpani współpracował z wieloma uznanymi muzykami, wśród których są m.in. David Jackson (ex-Van Der Graaf Generator), David Cross (ex-King Crimson) czy Bernardo Lanzetti (Premiata Forneria Marconi, Acqua Fragile). Alex pracował również z grafikiem Paul'em Whiteheadem, który tworzył okładki m.in. dla albumu "Foxtrot" Genesis czy "Illusion" Renaissance.

Koncert w Lesznie będzie pierwszym występem zespołu w Polsce oraz rozpocznie mini-tour formacji po kraju. Do Leszna zapraszamy 17 maja, koncert będzie miał miejsce na dużej Sali Widowiskowej Centrum Kultury i Sztuki przy ul. Narutowicza 69. Wstęp na koncert jest darmowy, a liczba miejsc ograniczona, występ rozpocznie się o godzinie 20:30. Po koncercie możliwe spotkanie z muzykami w Klubie „za kulisami”, który mieści się również w CKiS.

Strona oficjalna ALEX CARPANI BAND: www.alexcarpani.com
Facebook ALEX CARPANI BAND (OFFICIAL): https://www.facebook.com/pages/ALEX-CARPANI-BAND/251861986918

SERDECZNIE ZAPRASZAMY!

---
ORGANIZACJA:

Muzyczne Przestrzenie to cykl koncertów i wydarzeń muzycznych, których pomysłodawcami są miłośnicy i propagatorzy ciekawej, oryginalnej i wartej poznania muzyki. Polub nas na Facebooku: www.facebook.com/MuzycznePrzestrzenie i odwiedź naszą stronę: www.muzyczne-przestrzenie.pl

PATRONI (alfabetycznie):
- ArtRock.pl – www.artrock.pl
- Black Hole Music Sklep muzyczny – www.blackholemusic.pl
- Dark Echoes – www.darkechoes.com
- Dark Planet – www.darkplanet.pl
- Fabryka Zespołów – www.fabrykazespolow.pl
- Gazeta ABC / Leszno24.pl – www.leszno24.pl
- Independent.pl – www.independent.pl
- Pro-Radio – www.proradio.pl
- ProgRock.org.pl – www.progrock.org.pl
- Radio AFERA – www.afera.com.pl
- Radio Aktywne – www.radioaktywne.pl
- Radio Aspekt – www.radio-aspekt.de
- Radio ELKA – www.elka.pl
- Rock Area – www.rockarea.eu
- Serpent – www.serpent.pl
- Za PROGiem – www.za-progiem.blogspot.com

piątek, 25 kwietnia 2014

Audycja przełożona

Niestety jestem zmuszony poinformować iż zaplanowana na najbliższą niedzielę (27 kwietnia) audycja poświęcona albumowi Emerson, Lake & Palmer pt. Brain Salad Surgery zostanie przełożona. Audycja odbędzie się 4 maja.

Podczas naszych najbliższych godzin antenowych (27 kwietnia) usłyszycie jedną z archiwalnych audycji za PROGiem.


środa, 23 kwietnia 2014

Riverside na Warsaw Prog Days

25 i 26 kwietnia Progresja Music Zone zaprasza na trzecią edycję festiwalu rocka progresywnego, czyli Warsaw Prog Days III.

Klub Progresja już po raz trzeci organizuje festiwal, który podkreślać ma początki Klubu Progresja. Ponad 10 lat temu na warszawskim Bemowie powstał niewielki klub z wielkimi ambicjami, dziś po przenosinach na Wolę (Fort Wola 22) jest to jedna z największych scen w Polsce dysponująca trzema scenami i klubokawiarnią. Nie byłoby jednak Progresji bez wsparcia gwiazd sceny rocka progresywnego. Na festiwalu zagrają zatem ci, którzy z klubem związani byli od początku, czyli fenomenalny Riverside oraz RPWL, które promuje swoją najnowszą płytę, zatem nie może Was z nami nie być!

Gdzie?: Progresja Music Zone, Fort Wola 22, Warszawa
Kiedy?: 25 i 26 kwietnia
Bilety: na każdy dzień 50 zł w przedsprzedaży i 60 zł w dniu koncertu / karnety dwudniowe 80 zł (dostępne w: Progresja Cafe i na stronach: www.progresja.com, Eventim, eBilet)

Riverside – powszechnie kategoryzowany jako przedstawiciel rocka lub metalu progresywnego kwartet w swej twórczości odwołuje się ponadto do innych pokrewnych gatunków muzycznych. Według gitarzysty zespołu Piotra Grudzińskiego rozwiązania kompozycyjne w muzyce Riverside mogą budzić skojarzenia z dokonaniami takich zespołów jak: Pain of Salvation, Porcupine Tree, czy Tool. Autorem tekstów na wszystkich płytach grupy był basista i wokalista Mariusz Duda. Motywy stanowią niezmienną cechę dla Riverside, występującą na wszystkich albumach studyjnych. Na wydanym w 2003 roku debiucie zespołu Out of Myself, dziennikarz czasopisma Teraz Rock – Michał Kirmuć przywołał odniesienia do twórczości kwartetu Pink Floyd. Wydany w 2005 roku album pt. Second Life Syndrome przyniósł zmiany stylistyczne za sprawą klawiszowca Michała Łapaja, który zastąpił Jacka Melnickiego w 2003 roku. Nowy muzyk w szeregach Riverside zastosował liczne partie organów Hammonda, które według Łukasza Wewióra, redaktora, także związanego z pismem Teraz Rock sugerują wpływy wczesnej twórczości kwintetu Deep Purple.

Trzecia produkcja zespołu Rapid Eye Movement nie przyniosła zmian stylistycznych. Kolejny album formacji – Anno Domini High Definition ukazał się w 2009 roku. Recenzent serwisu Onet.pl – Przemysław Jurek wymienił nieobecne na poprzednich produkcjach Riverside wpływy muzyki elektronicznej. Jurek wskazał także na uformowanie się oryginalnego stylu Riverside. Jednakże dziennikarz nie wymienił części składowych swego stwierdzenia. Z kolei według dziennikarza magazynu Teraz Rock – Marcina Gajewskiego, za sprawą piosenki “Driven To Destruction” kwartet ponownie odwołał się do Porcupine Tree. Drugi, jubileuszowy minialbum składu pt. Memories in My Head z 2011 roku zwierał wpływy hard rocka. Nagrania stanowiły w pewnym stopniu zapowiedź kierunku, jaki grupa obrała na kolejnej płycie. Wydany w 2013 roku piąty album Riverside pt. Shrine of New Generation Slaves został utrzymany w stylistyce hardrockowej, czego przyczyną, według Mariusza Dudy było wyczerpanie się formuły stylistycznej obecnej na poprzednich wydawnictwach.

niedziela, 13 kwietnia 2014

Audycja nr 104 - rok 1973 (XV)

Playlista:
1. Zaprogowe intro
2. Gong - Radio Gnome Invisible (The Flying Teapot (Radio Gnome Invisible Part 1), 1973)
3. Gong - Flying Teaport (The Flying Teapot (Radio Gnome Invisible Part 1), 1973)
4. Caravan - Memory Lain, Hugh / Headloss (For Girls Who Grow Plump In The Night, 1973)
5. Caravan - C'thlu Thlu (For Girls Who Grow Plump In The Night, 1973)
6. Caravan - The Dog, The Dog, He's At It Again (For Girls Who Grow Plump In The..., 1973)
7. Caravan - L'Auberge du Sanglier / A Hunting We Shall Go / Pengola / Backwards / A Hunting We Shall Go (reprise) (For Girls Who Grow Plump In The Night, 1973)
8. Hatfield And The North - The Stubbs Effect / Big Jobs (Poo Poo Extract) / Going Up To People And Tinkling / Calyx (Hatfield And The North, 1973)
9. Hatfield And The North - Shaving Is Boring (Hatfield And The North, 1973)
10. Gong - Other Side Of The Sky (Angel's Egg (Radio Gnome Invisible Part 2), 1973)
11. Gong - Oily Way / Outer Temple (Angel's Egg (Radio Gnome Invisible Part 2), 1973)
12. Gong - I Never Glid Before (Angel's Egg (Radio Gnome Invisible Part 2), 1973)
13. Supersister - Dareios the Emperor (Iskander, 1973)
14. Soft Machine - All White (Six, 1973)

Caravan - For Girls Who Grow Plump in the Night

piątek, 11 kwietnia 2014

Dla dziewczyn, którym w nocy rośnie brzuszek

Podczas najbliższej audycji za PROGiem przeniesiemy się do południowej Anglii, a mianowicie w okolice Canterbury, gdzie w latach 70-tych powstało muzyczne zjawisko, nazwane później muzyczną sceną canterbury. Rok 1973 to okres, w którym czołowe zespoły tego nurtu wydały jedne ze swych najlepszych wydawnictw. Właśnie je, rzecz jasna, usłyszymy podczas naszego najbliższego muzycznego spotkania.

Audycja w głównej mierze skupiona będzie na wydawnictwie Caravan pt. For Girls Who Grow Plump in the Night (tłumaczenie w tytule posta). Album, który w roku ubiegłym obchodził 40-lecie wydania, jest wydawnictwem, z którego Caravan najczęściej wybiera utwory na swe występy. Wiąże się to między innymi z faktem przebojowości krążka, ale i rzecz jasna wysokim poziomem muzycznym, do którego Caravan przyzwyczaił słuchaczy. Przekonać się o tym będziemy mogli już w tę niedzielę.

Za PROGiem usłyszymy również angielską grupę Hatfield and the North, założoną przez byłego muzyka Caravan, Richarda Sinclaira. Grupa w roku 1973 wydała niesamowicie wysoko ceniony album pt. Hatfield And The North. Dużo uwagi poświęcimy także zwariowanemu zespołowi Gong, który w roku 1973 wydał aż dwa krążki, mocno nacechowane muzyką jazzową i inspiracjami Frankiem Zappą.

Audycja będzie przekrojem muzycznej sceny canterbury. Za PROGiem przedstawimy wszystkie odcienie niezwykle zróżnicowanej muzyki artystów, które ją reprezentują, poczynając od popu i rocka, na eksperymentalnym jazzie kończąc.

Start audycji - 13 kwietnia, godzina 21:00. Do usłyszenia!

środa, 9 kwietnia 2014

Recenzja: Gazpacho - Demon (2014)


"O nie! Znowu będę musiał słuchać tego Mruka!" - zabrzmiało mi w głowie przy pierwszych dźwiękach albumu Demon autorstwa Gazpacho. Nie żebym nie przepadał za liniami wokalnymi Jana-Henrika Ohme, ale maniera wokalna Norwega może może być co dla niektórych nieznośna. Ja przy swoim obcowaniu z Demonem bardzo szybko zrewidowałem moją początkową niechęć w niemal uwielbienie nie tylko do wokalów na płycie, ale i do samego krążka. Demon bowiem kategorycznie dementuje informacje o tendencji spadkowej jakości kolejnych wydawnictw formacji.

Demon jest koncept albumem, opartym na starym manuskrypcie pozostawionym przez tajemniczego lokatora w praskim mieszkaniu. To opowieść o mrocznej sile wędrującej przez historię. Na albumie muzycy bacznie przyglądają się demonowi, który opętał mieszkańca Pragi oraz złu, jakie już wyrządził i do jakiego jest zdolny. Okazuje się, że koncept zaproponowany przez muzyków idealnie komponuje się z muzyką zawartą na wydawnictwie. Demon to bowiem najbardziej stonowane, minimalistycznie zaplanowane, a i przez to najbardziej tajemnicze dzieło zespołu. Muzycy bardzo powoli rozwijają poszczególne muzyczne wątki. Muzyczne szaleństwo i ekspresja zostały tu zastąpione mroczną, tajemniczą atmosferą i wciągającym klimatem. Norwegowie odłożyli na bok przebojowość, a skupili się na powolnym budowaniu utworów na bazie muzycznego mroku. Mimo tego, że często odnosi się wrażenie nieco chaotycznej struktury utworów Gazpacho, to na Demon struktura kompozycji wydają się naprawdę dobrze zaplanowana.

Album w przeciwieństwie do poprzednich wydawnictw zespołu zawiera tylko cztery utwory. Gazpacho wydało album dosyć krótki (progresywne trzy kwadranse), ale solidnie "napakowany", jeśli chodzi o czas trwania kompozycji (19 minut, 12 minut, 10 minut, 5 minut). Okazuje się jednak, że nie ma co podchodzić do tego krążka z rezerwą, bo mimo tej dość obfitej długości kompozycji, wszystkich (a zarazem całego albumu) słucha się bardzo przyjemnie.

Zrąb albumu tworzy utwór I've Been Walking, na albumie podzielony na dwie części, pomiędzy które został dodatkowo wpleciony instrumentalny, niesamowicie energetyczny i pozytywnie nacechowany The Wizard of Altai Mountain. Punktem kulminacyjnym krążka jest druga część kompozycji I've Been Walking i wydaje się, jakby poprzednie dwie pozycje zostały umieszczone na albumie tylko po to aby wyrobić pewnego rodzaju grunt pod jedną z najwybitniejszych kompozycji Gazpacho w całej historii działalności grupy. Odzew po wykonaniu tego utworu na koncercie w warszawskiej Progresji był na to doskonałym dowodem. I've Been Walking (Part 2) to niezwykły utwór, który wciąga słuchacza jak w spiralę i nie pozwala wyzwolić się przez całe 12 minut trwania kompozycji. Album za to zamyka trwający ponad 18 minut Death Room. Utwór bardzo dobrze reprezentuje środki muzyczne użyte na całym krążku. Uwagę przykuwa bardzo skąpy instrumentalizm - instrumenty starają się nie wchodzić sobie w drogę, każdy ma dla siebie wyznaczony czas oraz miejsce i kiedy jedne milczą drugie prezentują się i przykuwają uwagę słuchacza.

Ze sporymi obawami oczekiwałem tego albumu. Po fenomenalnym Night i niezwykle udanym Tick Tock dało się zaobserwować dosyć spory spadek formy grupy przy Missa Atropos i March of Ghosts, które nie były w stanie na długo przyciągnąć słuchacza. Obawiałem się, że przy Demon mogło być jeszcze gorzej. Okazało się, że moje obawy były bezpodstawne, gdyż najnowszy album Norwegów należy ocenić niezwykle pozytywnie. Nie zdziwię się, jeśli recenzowane wydawnictwo będzie stawiane na jednej linii z wyżej przytoczonym Night bądź Tick Tock. Demon to album, którego od początku do końca słucha się z samą przyjemnością. Mija niesamowicie szybko i bardzo chętnie się do niego wraca. Zawiera ponadto sporo chwytliwych melodii, które pozostają w głowie słuchacza.

Nie będę sobą, jeśli za zakończenie nie wytknę też czegoś zespołowi. Podsumowując ostatnie poczynania Gazpacho niestety muszę stwierdzić, że zespół (jak każdy w pewnym czasie) wszedł w etap pewnego rodzaju wtórności. Od pewnego czasu nowo powstająca muzyka Norwegów to modyfikacja wypracowanego wiele lat temu stylu, odgrzewanie wypracowanych już pomysłów i rozwiązań brzmieniowo-kompozycyjnych. Na Demon brakuje nieco zabawy formą, której świetnymi przykładami są choćby najnowsze krążki Tides from Nebula czy Riverside.

Podsumowując przyznam, że poziom wydawanych ostatnimi laty progresywnych płyt jest tak mierny, że niemal przestałem sięgać po "nowe rzeczy". Mimo tego, że Gazpacho nie nagrał ani rewolucyjnej płyty, a nie płyty wybitnej, to jestem w stanie założyć, że z Demonem wskoczy do czołówki najlepszych progresywnych wydawnictw roku 2014. Demon to naprawdę bardzo udany krążek, a I've Been Walking (Part II) to najlepszy utwór jaki słuchałem od ostatnich 3 miesięcy.

Lista utworów:
1. I've Been Walking (part I) [9:47] 
2. The Wizard Of Altai Mountain [4:53] 
3. I've Been Walking (Part II) [12:30] 
4. Death Room [18:30]

niedziela, 6 kwietnia 2014

Audycja nr 103 - rok 1973 (XIV)

Playlista:
1. Zaprogowe intro
2. Curved Air - Purple Speed Queen (Air Cut, 1973)
3. Curved Air - Metaniorphosis (Air Cut, 1973)
4. Carmen - Fandangos In Space (Fandangos In Space, 1973)
5. Renaissance - Can You Understand (Ashes Are Burning, 1973)
6. Renaissance - Let It Grow (Ashes Are Burning, 1973)
7. Renaissance - Carpet Of The Sun (Ashes Are Burning, 1973)
8. Renaissance - Ashes Are Burning (Ashes Are Burning, 1973)
9. Strawbs - Lady Fuschia (Bursting At The Seams, 1973)
10. Rick Wakeman - Catherine of Aragon (The Six Wives of Henry VIII , 1973)
11. Rick Wakeman - Anne of Cleves (The Six Wives of Henry VIII , 1973)
12. Rick Wakeman - Catherine Howard (The Six Wives of Henry VIII, 1973)
13. Mike Oldfield - Tubular Bells (Part 2) (Tubular Bells, 1973)

Renaissance - Ashes are Burning

czwartek, 3 kwietnia 2014

Popioły się palą

Tym razem dwie płyty odegrają kluczową rolę w najbliższej audycji za PROGiem. Pierwszą z nich będzie  wydawnictwo Renaissance pt. Ashes are Burning, które dziś uznawane jest za pierwsze prawdziwie dojrzałe dzieło zespołu (największe przeboje zespołu pochodzą właśnie z tego krążka). Drugą natomiast płyta znanego z Yes oraz Strawbs Ricka Wakemana, pt. The Six Wives of Henry VIII, która instrumentalnie opowiada historię XVI-wiecznej Anglii. Właśnie tym dwóm krążkom poświęcimy najwięcej uwagi w trakcie naszego najbliższego spotkania, ale oprócz tego za PROGiem usłyszymy m.in. Curved Air, Strawbs oraz Carmen. 

Audycja będzie stała pod znakiem przyjemnych, bardzo pozytywnie nacechowanych brzmień. Będzie dużo kobiecych wokali ;)

Do usłyszenia!

Renaissance, 1973